Wind tegen in Winschoten

Na een stormachtige vrijdagavond keken we vanochtend toch tegen een waterig zonnetje aan op de velden van WVV. We hadden er zin in!

Het kunstgras lag er strak gemaaid bij, maar het was, aldus kenners onder ons, wel langzaam!  Oppassen voor onze mannen dus! Al in de openingsfase keerde zich dit tegen onze mannen in de klassieke blauwwitte shirts. De 1-0 viel door een verdedigingsfout, maar de 2-0 na amper 5 minuten was rechtstreeks te wijten aan het langzame gras! Een terugspeelbal op de keeper en een snelle aanvaller die de specifieke eigenschappen van het veld door en door kende! Een dodelijke combinatie: 2-0! En dan had het publiek de koffie nog niet eens op!

Maar lieten onze helden zich daardoor uit het veld slaan?
Natuurlijk niet! Ze stonden mentaal namelijk nog niet eens in het veld!

Gelukkig kwamen we snel daarna terug tot 2-1. Een mooie voorzet van Sam en dito kopbal van Lars. Dit luidde ook meteen een periode van ontwakende vechtlust in en er ontstonden meer mogelijkheden voor onze boys. Helaas viel al vrij snel daarna de 3-1 na een uitbraak van de mannen in de eveneens fraaie rood-wit gestreepte shirts. Waarde hier de geest van Arie Haan? Of was het toch Jan Mulder, die als grote man vier keer wordt genoemd op het bord van de ‘Club van 100’ in de comfortabel uitgeruste kantine. Een kantine overigens die qua kwaliteit van de koffie niet onderdoet voor die van ons ‘home’ op de Esserberg. Maar dat even terzijde.

Nog voor de rust liepen de Haantjes, Muldertjes en Nanningaatjes uit naar 3-1.

Na de welverdiende rustpauze, waarbij de oordopjes als bescherming tegen de donderspeech van Marten hun werk goed deden, keerden onze mannen getergd en met bloeddoorlopen ogen terug op het veld. Ook grensrechter René moest al in de kantine tot rust worden gemaand door de in groten getale aanwezige 4 supporters van VV Helpman. Iets met ‘die vlag op plekken waar je niet’ enz. enz. Onze lijnenman ging volledig buiten de lijnen!

Kortom, dat beloofde spektakel voor de 2^e helft!

En, eerlijk is eerlijk, dat spektakel kwam er ook. Overigens pas nadat we er in de eerste 10 minuten op wonderbaarlijke wijze in slaagden niet verder achterop te raken. Goed keeperswerk van onze man in het oranje Lucas (met nieuwe sokken leek het) voorkwam erger. Maar daarna gebeurde er iets vreemds, iets onverklaarbaars. Getrokken door een positiewisseling van Sebastiaan, die de achterhoede kwam versterken, kwam het vuur dan toch in de wedstrijd. Was het de zon, die nog wat mooier begon te schijnen? Was het onze Grens’ die een mooie dubieuze buitenspelsituatie vlagde? Wat het ook was, de wederopstanding was een feit. Otto scoorde een mooie 2-1 en hij had ook de 3-1 op de schoen!  Ook hier voorkwam goed keeperswerk een bijna zekere goal.

Helaas, zoals de meeste supporters van de ‘FC’ inmiddels ook weten, kwam de opleving te laat en leverde het geen punten op.

‘Welkom in de hoofdklasse’, waren de samenvattende woorden van Marten. ‘Kort verslagje vandaag zeker?’ voegde Coen eraan toe.

Herman

Fotograaf: Mark