In herinnering: Willem Manson (overleden op 5 september 2024)
Niet iedereen binnen onze vereniging zal Willem even goed gekend hebben zoals wij dat deden, maar hij was al meer dan 40 jaar een actief lied van onze club. Hij voetbalde in zijn studententijd bij de Knickerbockers en toen in 1982 oud-voetballers van deze studentenvereniging, in samenwerking met het toenmalige bestuur, de zaterdagafdeling bij Helpman oprichtten met 2 mannenteams, was Willem vanaf het begin een speler van Zaterdag-1. Hij was onze keeper en als het nodig was een verdienstelijke voorstopper.
Beide teams die vanaf 1982 samen heben gespeeld zijn lang bij elkaar gebleven en veel spelers speelden afwisselend voor het eerste of tweede elftal ,prestaties waren minder belangrijk en toch is het eerste team 5 keer achter elkaar kampioen geworden met 1 keer trainen in de week, eindigend in de 3e klasse.
Zoals gezegd hebben we lang samengespeeld en de zaterdagafdeling (en daarmee de hele vereniging) zien groeien; onze kinderen hebben hier gespeeld of spelen er nog. Wij namen als “nieuwe” leden onze verantwoordelijkheden zoals het invullen van bestuurstaken (namen als Leo Vermeend, Frank Punter en Bert Veld komen dan voorbij) maar Willem deed het echt belangrijke werk: hij werd en was heel lang jeugdtrainer. Hij heeft vele teams van verschillende leeftijden getraind en hij werd toen in zijn begintijd als trainer ook wel “pappa“ genoemd, omdat hij zo aardig en sociaal was; soms was hij wel eens iets te sociaal vonden sommige ouders, waaronder ik. Hij heeft jarenlang het eerste echte jonge-meidenteam getraind en hij deed dat samen met George. Ik kan me nog een kampioenswedstrijd herinneren die heel spannend was en bij een 2-2 stand, 10 minuten voor afloop van de wedstrijd, wisselden de coaches in al hun wijsheid de beste speelster, tot verbazing en wanhoop van de meeste ouders. Na de wedstrijd gaf Willem aan dat het resultaat wel belangrijk was, maar dat er sociaal gewisseld moest worden zodat alle speelsters evenveel speeltijd kregen; uiteindelijk wonnen ze de wedstrijd in de laatste minuut.
In zijn laatste jaren trainde Willem de jongste jeugd die hem inmiddels “opa” noemden; ik ging regelmatig kijken op de woensdagmiddagen omdat hij daar zo enthousiast over vertelde en het was ook erg leuk om naar te kijken. Hij heeft heel veel jeugdleden van onze vereniging de liefde voor de voetbalsport bijgebracht en tijdens die laatste jaren heeft Willem heel veel veters gestrikt!
Hij maakte onderdeel uit van het Jeugdbestuur en was erg blij over de samenwerking binnen dat bestuur en dat was wederzijds, want zij hebben ervoor gezorgd dat zijn naam bij Helpman zal blijven bestaan in het Willem Mansonpad.
Op 7 september bestond onze vereniging 100 jaar en dat hebben we met onze oude teams gevierd in het teken van het afscheid van Willem. De dinsdag voor zijn overlijden appte hij mij dat hij minimaal 2 rondjes wilde geven en of ik dat wilde regelen en zo is het ook gebeurd. Tijdens een etentje hebben wij mooie herinneringen aan Willem gedeeld vooral over de vele reisjes die we samen, als vriendengroep, door Europa gemaakt hebben.
Op 17 februari j.l. hebben wij tijdens een sfeervol gebeuren, officieel afscheid van hem genomen in De Puddingfabriek en veel oud-spelers van zaterdag 1 en -2 waren daarbij aanwezig, tekenend voor de verbondenheid die wij met Willem voelden !
Wij wensen zijn naasten veel sterkte toe.
We zullen je missen Willem,
Gerro Dijksma
