Op 13 oktober is het elitepubliek vanuit Haren en Helpman massaal uitgerukt om de kraker Helpman 4 tegen Oranje Nassau 7 te aanschouwen. De kaarten voor dit sterke affiche waren binnen mum van tijd stijf uitverkocht. Dit komt mede doordat onze trainer, de nog altijd rondborstige heer Schipper, veel tijd steekt in promotieactiviteiten. Deze activiteiten ontplooit hij in altijd dezelfde sokken. Hij heeft er welgeteld 3 paar. Nat, vies of droog, weer of geen weer maar die sokken gaan gewoon weer aan. Nu begrijpen we beter waarom de naam ‘Schipper’ zoveel op ‘Schimmel’ lijkt. In deze sokken schakelt hij vervolgens in op de ether, waar hij een piratenzender heeft opgericht. Zijn slogan: als je van muziek houdt dan luister je naar Schipper FM. Zijn muziek zegt alles en hij draait ook hitjes op aanvraag. Zijn spreekwoordelijke piek heeft hij bereikt door een gastoptreden van Rooie Rinus en Pé-daalemmer. Het bezoekersaantal bedroeg op dat moment drie. Eigenlijk twee, maar die luisteraar die zijn radio uit het raam heeft geknikkerd tellen we wel gewoon mee. Tijdens zo’n show eet Schipper graag een pizzatje. Als hij het minimum bestelbedrag voor gratis bezorging nog niet bereikt heeft dan bestelt hij er zonder moeite ook nog even een lekker kroketje bij. Want pizza en kroketten gaan zo lekker samen. U begrijpt het al, met zoveel luisteraars en zoveel ‘air-time’ is het op tijd naar stadion Esserberg vertrekken anders zie je door de mensen het veld niet meer.
Om 14:30 puntlich gaf onze gelegenheid scheidsrechter, Bas, het startsein. Het was een tijd onzeker of deze scheidsrechter de wedstrijd wel zou leiden want de onderhandelingen over zijn vergoeding verliepen moeizaam. Deze scheids heeft de schaapjes namelijk wel op het droge in verband met zijn lucratieve contract bij de overheid. Uit hoofde van dat contract ontvangt hij maandelijks ‘Stu-fi’. Die inkomsten zijn zo hoog dat hij graag eerst nog even wilde onderhandelen over de fluitpremie. Oke, toegegeven: hij floot een prima wedstrijd. Bedankt Bas!
Na heen en weer golvende eerste minuten nam Oranje Nassau het heft in handen. Het publiek zag dat Oranje Nassau sterker werd en dat zij meerdere grote kansen misten. Het spel van Helpman was onrustig en het normaal zo oogstrelende ‘tikkie takka’, het kenmerk van Helpman 4, kwam niet uit de verf. Het publiek begon voorzichtig te scanderen en na 20 minuten was het toch wel hoorbaar: “Mossel” “Mossel” “Mossel”. We begrijpen nog steeds niet of het publiek een wissel voor Max Mossel opteerde of omdat vrouwenvoetbal op een veld achter ons werd gespeeld. Pardoes kregen we de 0-1 op de neus omdat ergens een bal werd verkloot, gevolgd door tamme ingrepen in de verdediging. Ondertussen raakte onze keeper, de jonge doch talentvolle Thom, geblesseerd. Onze Thijs, u weet wel de man van de toefjes en vleugjes, had een zware middag en trok het keepershirt aan. Hiervoor krijgt hij een pluim en scoort ook qua uitvoering een ruime voldoende. Alle gezichten gingen in deze angstige fase naar onze panter Gio. Tja Gio. Wat moet je daar over vertellen? Zoveel doelpunten, zo’n groot achterwerk, echt immens. Wat een man. Normaliter onze rots in de branding, de suiker in onze thee, de bosvrucht in de Yoghurt maar vooral de tepel op de borst. Hij had het zwaar, kreeg een paar kansen maar kon helaas zijn goaltje niet meepikken en raakte onfortuinlijk geblesseerd en viel uit. Het rustsignaal volgde en Wiebren, onze aanvoerder en pas geworden vader, oogde daardoor blij. Door chronisch slaapgebrek kon hij een beetje rust wel gebruiken. Verder maakte onze aanvoerder een wat terneergeslagen indruk. In de wandelgangen gaat het gerucht dat hij het maar moeilijk te verkroppen vindt dat z’n pasgeboren dochter nu vaker aan de borst hangt dan hijzelf.
Aangezien dit verslag toch al niet kort is, is het een mooi moment om in de rust één persoon te analyseren. De oplettende lezer ziet al dat niet de term ‘speler’ gebruikt wordt. Hij speelt namelijk niet zo vaak, mede door zijn ziekelijke obsessie voor de lange bal. Hij excelleert daarentegen wel met zo’n stokje met een gele vlag eraan. De bewegingen die hij hiermee produceert op moment van buitenspel zijn zó flegmatiek, zó consciëntieus en zó sierlijk dat wij zijn trainingsafwezigheid op de ‘national coming out day’ wel begrijpen. In de wedstrijdverslagen is door de literatuurcommissie bepaald dat het uitgangspunt ‘ere wie wie ere toekomt’ is. In dat kader moet gezegd worden dat deze persoon nóg beter is linksachter op de bank, het liefst zien wij hem achter de sporttassen. Zie hem zitten en u zult de associatie met een broodje kroket bijna proeven. De positie achter de sporttassen is niet voor niks. Op deze plek hebben wij de minste last van zijn ‘ontwikkelpunten’. In casu betekent dit een onnatuurlijke drang om maar onzin te blijven verkondigen. Te pas en vooral te onpas laat deze persoon zich verbaal gelden. Hij heeft er vooral een handje van om zich te laten gelden in de groepsapp. Volstrekt in lijn met zijn vermeende Duitse roots verraadt hij teamgenoten – vaak ook nog onterecht – die zich enkele seconden te laat afmelden voor trainingen en wedstrijden. Wij zien voorgaande analyse als een publieke lofuiting, maar u interpreteert dat wellicht anders. Daarom wijzen wij u ook op zijn expliciete positieve punt. Dit betreft er precies één. Zijn bolle wangetjes gloeien langzaam rood als het om dit punt gaat. Zijn knikkervormige oogjes gaan twinkelen en zijn drafje gaat lijken op die van pinkeltje. U herkent deze signalen natuurlijk wel. In zo’n geval kan er maar één ding positief zijn en dat is zijn wonderschone vriendin. In plat Gronings: hij heeft gewoon een lekker wief. Hiermee onthul ik ook de identiteit van de persona non grata: sorry ‘Sch..’ onee Klooster! We houden echt wel an je
Ondanks dat de schrijver zich als toetsenbord krijger in zijn nopjes voelt en eindeloos kan door analyseren is de tweede helft inmiddels weer begonnen. We keren terug naar de wedstrijd. Na rust ruimde Julian (tijdelijk) het veld voor Hiele, onze stand-in. Tijdelijk omdat je op dit knolselderij niveau gewoon kan doorwisselen.
Een overweldigende donderspeech vol “Tsssch’s” en “Tssaaa’s” heeft geleid tot de wederopstanding van kinderke Helpman in de tweede helft. “Tschoe eem skeids” (Toe even scheidsrechter) schreeuwde onze trainer toen ten onrechte een buitenspelgoal werd afgekeurd. Bij vlagen werd goed voetbal gespeeld. Een doelpunt van Helpman hing in de lucht. De 1-1 viel uiteindelijk van de voet van Donny. Er ging een erotiserend mooie aanname van Hiele aan vooraf. De tegenstanders trokken alle registers bij dit doelpunt open, zij brachten namelijk Johnny Bravo mee en gaven hem een vlag. Johnny, blond en behoorlijk musculair flaneerde zonder shirt langs het veld. Zoals een echte Johnny betaamd, begreep hij van het concept ‘hands’ vrij weinig. Gelukkig doorzag de oplettende scheids de actie van deze paljas en werd de goal terecht goedgekeurd. Donny was zo blij met zijn goal dat hij ‘as-we-speak’ nog steeds in de douche “klotsgeluiden” aan het produceren is. Het schijnt dat hij nu ook verschillende toonhoogtes kan spelen. Het publiek zong inmiddels uit volle borst “met de vlam in de pijp” van Henk Wijngaard waarmee zij het signaal gaven dat Helpman moest doorpakken. Helaas, helaas. Het heilige vuur verdween als sneeuw voor de zon. De vaak zo gesmeerde machine liep in mul zand vast. Het voetbal was verre van mooi, maar over de hele tweede helft genomen was Helpman sterker en kreeg Oranje Nassau weinig tot geen kans. Sommige toeschouwers waren intussen gesneuveld door de slaapkorrels van Klaas Vaak. De twee kleinste mannetjes van het veld rukten de toeschouwers in letterlijk de laatste minuut van de wedstrijd ruw uit hun slaap. Hiele, gepositioneerd net iets over de middenlijn, bracht met een prachtige pass onze zeer positief ingestelde Eising in stelling. Eén op één met de keeper bleek onze Eising ijskoud: 2-1! Wat een heerlijke manier om er met de overwinning vandoor te gaan!
Samengevat: u kent die koffieautomaten wel, als u met uw vinger alleen maar richting het ‘AAN’ knopje wijst, spuit de slappe koffie onmiddellijk in uw kopje. Als u vervolgens een slokje neemt herhaalt dit proces zich maar dan van uw slokdarm tot aan uw endeldarm, met een onmiddellijk bezoekje aan ’t skiethoes als gevolg. Dit is in een notendop het gevoel dat overblijft, terugdenkend aan de wedstrijd. Desondanks blij met de overwinning en dit gezellige team. Wij kijken er naar uit om ook in de toekomst de wedstrijden van dit prachtige team voor u te verslaan!
Instagram: Helpman 4
Henk Hoekstra
