Afgelopen zaterdag was het dan zover: de tweede ronde van de beker stond op het programma. De benodigde strippenkaarten konden weer uit het stof worden gehaald want de reis ging naar Heerenveen. Het dorp dat bekend staat om de voetbalclub met de pompeblêd op het shirt en waar ze rondjes maken met ijzers onder de zool. Op deze mooie zaterdagmiddag hadden we in elk geval nog het geluk dat het plaatselijk dweilorkest niet aan het oefenen was langs het veld voor het aankomend schaatsseizoen. Met zes spelers in de selectie met een verleden uit de omgeving van dit dorp werd op de training maandag dan ook één ding duidelijk gemaakt: deze mogen we niet verliezen.
Waar de trainer deze week eindelijk weer goed nieuws kreeg uit het blessurekamp met de terugkeer van Melvin, Stefan en Thom, kwamen de volgende tegenslagen alweer binnen. Zijn topscoorder Gio heeft te veel last overgehouden aan zijn voet na de wedstrijd tegen ON en kan deze week niet spelen. Helaas kon Kevin niet mee omdat hij ‘met veel tegenzin’ op vakantie moest met de vrouw en daarbovenop kwam vrijdag avond laat nog het bericht dat Mossel moest helpen met verhuizen. (In de wandelgangen gaat het gerucht dat hij niet mee kon i.v.m. een omgevingsverbod). Voor de rest dus eindelijk weer een “grote” selectie.
Met 48 toeschouwers aan de zijlijn was Sportpark de Akkers stijf uitverkocht en floot de scheids om half 1 af voor het begin van de derby Heerenveen – Groningen.
Vanaf de aftrap kwamen we erachter dat Klooster een dubbelganger heeft achterin bij de tegenstander. Vanaf de eerste minuut gaf deze man een enorme trap tegen de bal op hun rappe buitenspeler en probeerde zij uit de counter gevaar te stichten. Waar Helpman 4 het vorig jaar nog menig tegenstander vanaf de eerste minuut in de foetus houding dwong, zit dit jaar nog wat zand in de motor. Ook nu begon het niet scherp genoeg en kregen we de 1-0 tegen uit een goede counter. Het centrale duo ging onder de bal door, waardoor de spits het kunstje koud kon afmaken. Uit ervaring wisten we dat we ons de kop niet gek moesten maken, onze kansen zouden nog wel komen. Op de heenweg vertelde onze veteraan Eising dat hij zich herboren voelde en dat hij vandaag weer een bal tegen de netten zou schieten. Waar onze ras optimist zich al bijna mag voorbereiden voor de 35+ competitie, was het Eising die ook op het veld daad bij woord voegde. Uit een prima aanval schoot hij tien minuten voor rust de 1-1 binnen. Vlak voor rust moest Thijs het veld ruimen voor Stefan, waar het leek op een zware blessure bleek het slechts te gaan om even wat te kunnen eten. De beste man was waarschijnlijk te laat gaan slapen de nacht ervoor want het scherm naast het veld gaf aan dat het de 43ste minuut was dus hij had beter even kunnen wachten, goede reden om de tweede helft de vlag over te nemen.
Tweede Helft kwamen er nog eens twee nieuwe spelers het veld op, Julian “Koeke” Bakker en Lando. Waar normaal gesproken vrouwlief van dhr. Bakker bijna elke week in weer en wind aan de zijlijn te bevinden is, zal ze het dit keer uit de woorden van haar ouders moeten horen. Julian liet namelijk zien wat een wedstrijd op vertrouwde bodem met je kan doen. Aan de zijlijn ging deze man als een wervelwind over het veld. Met het goede spel van Julian en Helpman was het dan ook wachten op een doelpunt. Stefan die de eerste helft inviel had er een beetje geluk bij nodig, maar hij liet de meegereisde supporters uiteindelijk voor de tweede keer juichen. Helaas kon het goed vertoonde spel niet verder beloond worden met doelpunten, maar kon de trainer eindelijk na de wedstrijd een keer wat positievere woorden in de kleedkamer uiten over het spel en kwamen de magische woorden “we gaan voor de dubbel”.
Man of the Match: Julian “Koeke” Bakker
Instagram: Helpman4