In tijden waarin de uitslagen en standen van de jongste jeugd niet meer openbaar gemaakt worden door de KNVB is er maar 1 manier om kampioen te worden. Alles winnen. Of, in een dubbele competitie, alles winnen en eentje gelijkspelen. En dat laatste ‘overkwam’ VV Helpman JO9-1.
Ga er maar aan staan als 8 jarige, zo’n kampioenswedstrijd. Ja, de eerste wedstrijd uit tegen Harkstede JO9-1 was weliswaar eenvoudig gewonnen met 10-4, maar iedereen die er wel eens eentje gespeeld heeft weet: kampioenswedstrijden zijn wedstrijden op zich.
‘Maar wat als we het niet worden?’ Die vraag kwam steeds vaker op in de hoofdjes van de hoofdrolspelers, de dagen voorafgaand aan de allesbeslissende match.
Het liep goed af, met dank aan de leiders die de boys mentaal uitstekend geprepareerd hadden op de ochtend van de wedstrijddag. En met evenveel dank aan alle ouders die dit in de dagen in aanloop naar de kampioensmatch voor hun rekening hadden genomen.
Ontspannen aan de aftrap was het doel, een bijna onmogelijk doel. Zeker omdat een zeker iemand vanaf drie kwartier voor het eerste fluitsignaal voortdurend met een camera om de selectie heen cirkelde. Een iemand die in de dagen vooraf nog rust had gepredikt in de groepsapp.
De wedstrijd, die natuurlijk op het hoofdveld werd gespeeld, verliep volgens plan. De eerste goal lag er binnen de minuut in dankzij ons goudhaantje van de laatste weken, Otto. De tweede en derde vielen ook nog in de eerste helft. Een tegengoal vlak voor het fluitsignaal zorgde voor een 3-1 ruststand.
Vlak na de ranja bleef ondanks een paar aardige kansen de 3-2 uit waardoor de zenuwen in bedwang gehouden konden worden. Bas en Ward smoorden alle aanvallen van Harkstede in de kiem. Na goals van Floris, Frank, Levi en Ole konden we stellen dat de buit binnen was. De eindstand? 7-1, 8-1 of misschien zelfs 9-1, wie het wil weten moet het de scheidsrechter (excuus: spelleider) van dienst maar vragen…. Ook een pluim voor deze vrijwiligger, de vader van Ole.
Keeper Felix hoefde zich niet zwaar in te spannen deze wedstrijd maar stond er op de momenten dat het nodig was. Hij had zijn waarde al bewezen in de eerdere wedstrijden, met name tegen de belangrijkste concurrent BATO.
Na de gebruikelijke serie penalties kwamen de kampioensshirts met de alleszeggende tekst ‘Kampioenuh!’ op de borst uit de rugzak. Die bleven niet lang droog. Eerst dankzij de kinderchampagne , even later gevolgd door een douche scène in tenue.
Tussendoor was het kampioensachttal in de bestuurskamer gehuldigd door jeugdbestuurslid Renzo Terpstra die zijn speech uitstekend had voorbereid.
Voor iedereen was er een blinkende medaille die de meesten volgens de overlevering ‘s avonds in bed nog om de nek droegen.
En uiteraard was er de kampioensbeker, die inmiddels een plekje in de vitrine van de kantine heeft gekregen. Het geeft de jongens de kans om tijdens hun verdere VV Helpman carrière nog eens terug te denken aan de successen van ’vroeger’.
Hulde aan de jonge helden van JO9-1!
Jan Aalfs
