Verslag Helpman JO13-1 – GVAV JO13-1 2069

2069

Zaterdagmorgen, begin april. Bij de brug over het Winschoterdiep staan 4 oude mannetjes naar het langzaam voorbij stromende water te kijken. Hoewel de weersvoorspelling goed was, blijft de zon verscholen achter een egaal grijs wolkendek. Een paar houtduiven lopen druk heen en weer in de wetenschap dat er altijd wel een korstje brood te halen valt bij deze hangouderen.

‘Fris vandaag’, zegt Bart, ‘weer eens een stuk kouder dan Weeronline ons wil doen geloven’. ‘Nee, Het was niks, het is niks en het zal ook nooit wat worden met die weerappjes’, beaamt Nick. Lars kijkt dromerig voor zich uit. ‘Waar denk jij aan’?, vraagt Bart. Lars schrikt op. Een duif zet het op een vliegen door deze plotselinge reuring.

‘Ik was met mijn gedachten bij de wedstrijd tegen GVAV, volgens mij alweer 50 jaar geleden. Toen was het net zulk weer.’ ‘Oh nee, niet weer een of ander heroïsch optreden van jou toch’, roept Marnix net iets té sarcastisch. Lars hoort hem niet, hij is alweer terug op het kunstgrasveld aan de Esserberg. ‘Volgens mij was het toen best wel een aardige pot’, spreekt Lars, meer tegen zichzelf dan tegen de anderen. ‘Ik weet nog dat ik de eerste kans van de wedstrijd een behoorlijk eind over de goal schopte’.

‘Werd jij toen ook niet onderuit gehaald’, vervolgt Marnix, ‘of kon je je eigen snelheid weer eens niet bij houden? Je werd zelfs even gewisseld’. ‘Ja, hij was misschien wel snel toen’, zegt Nick, ‘maar moet je hem nu eens zien sloffen! 63 jaar en net zo sloom als dikke stront’. ‘In een trechter’, vult Bart aan en Marnix kan een glimlach niet onderdrukken.

Lars reageert er niet eens op. Dit is de voetbalhumor die al jaren als een soort gemeenschappelijke taal wordt gekoesterd. De humor van wijlen Johan Derksen was een liefdesgedicht vergeleken bij de teksten die deze oude mannen bij de brug soms bezigen.

‘Toch waren we die wedstrijd wel beter’, vervolgt Marnix. ‘Ik weet nog dat we een echte scheidsrechter hadden en niet weer die ouwe van je, Lars’. ‘Met de ouwe van Lars had ik die vrije trap anders zeker meegekregen’, reageert Nick. Hij floot op de goeie momenten vaak wel net even vóór ons’. ‘Dat klopt zeker’, beaamt Bart, ‘maar ik vond die ‘echte’ ook niet slecht fluiten’. ‘Was jouw pa niet de grensrechter Bart?’, zegt Lars. ‘Of in ieder geval diegene die de vlag voor de sier mocht vasthouden’, vult Nick aan.

‘Weet je nog die eerste goal? Een beste pegel van Ivar! En dat intikkertje van Otto voor de 2-0’. ‘En dan die voorzet van Nick op Ivar, net naast’, zei Lars.
‘Ja’, zegt Nick, ‘zo vaak haalde ik niet de achterlijn, maar dit was een aardige poging. Ik geloof dat ik in de tweede helft ook nog zo’n actie had met een voorzet die door Sam net over werd geschoten’. ‘Maar zo stierven wel meer acties in schoonheid, beaamt Marnix. ‘Thijn en Otto speelden beiden een goeie wedstrijd voorin, maar niet altijd even succesvol’. Hoewel Otto natuurlijk wel ook voor de 3-0 tekende’, zegt Bart’. Een fout van de verdediging die door Otto attent werd afgestraft’.

En zo gaat het gesprek nog even door, terwijl ondertussen het zonnetje toch echt lijkt door te breken aan het Winschoterdiep. ‘Eigenlijk zoals al het ook die wedstrijd ging’, denkt Nick bij zichzelf. ‘Misschien is het weer wel de trigger die de hersenen van Lars nodig hebben om zijn gedachten 50 jaar terug te plaatsen’.

‘Hoe is het eigenlijk met Paula verdergegaan’, vraagt Marnix zich af. ‘Ik weet nog dat ze enkele jaren later op het punt stond door te breken in het Nederlands dameselftal’. ‘Dat klopt’ zegt Nick, ‘ook bij ons in het team stond ze als linksachter haar vrouwtje’.

‘En hoe liep die wedstrijd tegen GVAV af?’, vervolgt Marnix. ‘Werd het uiteindelijk geen 3-1 voor ons?’ ‘Yep’, bevestigt Bart, in de tweede helft zakten we een beetje weg en kreeg GVAV meer kansen. Zeker toen dat ene kereltje, een echt vechtertje in de goeie zin, het op de heupen kreeg’. ‘Ik weet nog dat ik in de tweede helft eerst wissel stond’, zegt Nick, ‘maar toen ik er eindelijk weer in kwam was dat mijn mannetje. Ik heb nog een paar keer mot met hem gehad, beetje duwen en trekken. Die tegengoal kwam letterlijk uit de lucht vallen uit een hoog genomen vrije trap. Raar doelpunt, maar eigenlijk wel verdiend voor GVAV op dat moment’.

‘Daarna was het volgens mij ook wel gedaan’, zegt Lars. ‘Sam probeerde het nog een keer met een beste knal, maar zonder succes. Wat had die man toch ook een schot in zijn linkerbeen!’ Lars probeert de beweging te imiteren, maar behalve op de wegvliegende duiven maakt het weinig indruk…

Herman Lubbers
Fotograaf: Marja