Helpman MO17-1 maakt een onvergetelijke trip naar Blanes

Helpman MO17-1 maakt een onvergetelijke trip naar Blanes

Woensdagavond 28 maart was het dan eindelijk zover: na maanden van voorbereiding en voorpret stonden twee busjes en één personenauto klaar voor vertrek naar onze eerste tussenstop in Charleroi. Uitgezwaaid door familie reden we weg in de regen……op naar de zon. Na een regenachtige maar voorspoedige rit ging de helft van de groep bij de oma van Rosanna slapen, waar we zeer hartelijk en gastvrij werden ontvangen. De andere helft belandden in een bedompt nul-sterren hotel, waar het hoogtepunt was dat een van de moeders ’s ochtends op de gang voor schoonmaakster werd aangezien: “u mag nu mijn kamer alvast wel schoon gaan maken hoor”.
Na voor vele een korte en beroerde nacht, was het op naar het vliegveld. Rond de middag stonden we dan toch maar mooi in het zonnetje bij Barcelona-airport op de bus naar Blanes te wachten. Heerlijk!! Het hotel in Blanes was prima. Wat wel heftig was dat wij het enige meisjesteam waren in het hotel naast iets van 20 jongensteams. Over aandacht hadden onze meiden dus niet te klagen.

Na een lawaaiig nachtje in het hotel vertrokken we de volgende ochtend per bus naar het toernooi. Aan ons MO17-toernooi deden 12 ploegen mee verdeeld over 3 poules van 4. We begonnen de wedstrijd tegen het Zwitserse FC Sion. Een zeer gedreven technische ploeg die al in de warming up indruk op onze meiden maakte. Misschien begonnen we hierdoor de eerste helft nog wat weifelend en stonden we bij rust met 2-0 achter. In de volgende twintig minuten gooiden de meiden de schroom van zich af en knokten voor elke meter. De terechte 2-1 werd binnengeschoten door Anniek en als die bal niet op de paal was gegaan ……….. . Ouders en coach Gijs waren na afloop supertrots op het spel en de vechtlust van het team. Na een middagpauze speelden we later op de middag tegen het Nederlandse FC ’t Goy. Als we wat wilden in het toernooi moesten we deze winnen. De eerste helft werd voortvarend aangepakt en met rust stonden we met maar liefst 3-0 voor (doelpunten Jildou, Carolien en Anniek). De 2e helft ging het gas eraf maar gaven we ook weinig weg. Eindstand 3-0. En een prima eerste toernooidag.

Terug in het hotel zochten de meiden het nabijgelegen strand op. Ondanks het koude zeewater gingen Gijs en een aantal meiden het water in. ’s Avonds was de officiële openingsceremonie van het toernooi een bijzondere maar indrukwekkende happening. Na afloop met z’n allen nog wat drinken in de ‘Cotton Club’ waarbij ook nog flink werd gedanst.

De volgende dag was de laatste poulewedstrijd tegen het ongeslagen SPvvg Oelde uit Duitsland. In een zinderende en harde klassieke Nederland- Duitsland, waarbij de ouders fanatiek meeleefden, trokken we helaas aan het kortste eind. In een gelijkwaardige strijd beslisten Oelde de strijd met twee mooie afstandsschoten. Dat Oelde uiteindelijk toernooiwinnaar werd zei wel iets over de sterkte van de poule waarin we geplaatst waren. Helaas dus 3e in de poule en dus restte de strijd om de 7e t/m de 9e plaats. De teleurstelling was eventjes groot bij het team, maar kenmerkend voor de veerkracht en de teamspirit was dat er in de bus terug naar het hotel alweer massaal gezongen werd.

’s Middags vertrokken we met de trein naar Barcelona. Shoppen, rondkijken, lopen over de Ramblas etc. Afsluitend uiteten in een Arabisch restaurant, waar druk aan de waterpijp werd gelurkt (niet door ons hoor). Terug in Blanes moest er toch nog gestapt worden en dus op naar de disco. Helaas kwamen een aantal niet door de leeftijdscontrole en werd de avond met z’n allen nog gezellig (en laat) in het hotel doorgebracht.

Na een kort nachtje moest al om 9.00 uur tegen het Franse ‘Point du Jour’ worden aangetreden. MO17-1 won gemakkelijk met 2-0 door doelpunten van Marijn en Carolien.

Na wat rusten en liggen bij het zwembad in het hotel (sommige bikkels doken ook hier in het ijskoude zwembad) werd er ook weer flink gezongen nu vanaf het balkon van de hotelkamers. Er ontstond zelfs een heuse zang-battle met de Italiaanse overbuurjongens. Prachtig om te zien. ‘s Middags de laatste wedstrijd om de 7e plaats tegen het Deense BSV. De meiden persten de laatste krachten eruit en met een aantal mooie doelpunten (4x Marijn en 1x Jildou) werd met maar liefst een 5-1 overwinning de 7e plaats behaald. Aan de uitslagen de laatste dag was duidelijk te zien dat er meer had ingezeten dan een 7e plaats.

Na de prijsuitreiking gingen we richting hotel, waar door onze boefjes alle creativiteit werd ingezet om toch ‘s avonds de disco binnen te komen. Het team sloot deze trip – in de vroege uurtjes- in stijl af: met zijn allen zingend in de karaokebar tegenover het hotel. Schor en gesloopt belandden iedereen in bed. Na voor de meesten maar twee uur slaap vertrokken we om 7.30 uur richting vliegveld voor de terugreis. Om 20.00 uur ‘s avonds werden we met een prachtige ervaring rijker door familie opgewacht op de vertrouwde Esserberg.

Nogmaals dank aan het organisatiecomité: Anita, Martine en Hanka. Deze drie moeders hebben met ontzettend veel inzet een perfecte reis georganiseerd! Dank ook aan coach Gijs die zowel rond het veld als in de disco de goede tactiek wist uit te zetten.

Maar vooral dank aan onze meiden van MO17-1: Beyza, Anna, Selma, Rosanna, Noortje, Anniek, Florianne, Carolien, Noëlle, Marijn, Jildou , Rosan en Marjolein. De sfeer en gezelligheid van jullie als groep was super om mee te maken. Wij als ouders hebben genoten van jullie: van het voetbal, het vele zingen, de humor maar vooral van de eenheid zowel binnen als buiten het veld. Prachtig om te zien hoe iedereen gerespecteerd wordt en zijn plek heeft in dit team!!

Namens de meegereisde begeleiders

Anita, Martine, Hanka, Johanna, Casper en Rik