En toch is het ook niet ‘zomaar’… als ik mijn tijd bij de club (vanaf ’77) overdenk passeren mij veel gezichten. Mensen die mij dierbaar zijn of helaas waren. Mensen met wie je in ieder geval één ding gemeen hebt, de liefde voor je blauw witte club!
Zonder te ver in het verleden te duiken en op het risico af dat mensen zich gepasseerd voelen wil ik jullie toch even meenemen in mijn beleving van het clubgevoel, ook omdat ik denk dat velen zich hierin ook herkennen.
Als 7 jarige kwam ik bij de club. Opa vond dat ik op voetballen moest en kende toevallig iemand bij Helpman… vanaf de Oosterpoort was het ook nog eens goed te doen. De andere opties Gronitas, BlauwGeel, de Vogels waren uitgespeeld, puur omdat opa iemand kende… dankjewel opa!
Vanaf het eerste moment heb ik mij thuis gevoeld bij de club. Dit door het familiaire karakter. Op de fiets naar Coendersborg, soms gebracht door één van m’n zussen op de KapteynMobilet.
Helpman was iets wat mij overkwam, waar ik vrienden voor het leven maakte en waar ik prachtige mensen ontmoette. Je groeide met de club mee en eigenlijk was alles wel Helpman-gerelateerd. Als je je vrienden ging ophalen kwam je bij de ouders die ook zeer betrokken waren bij de club. Altijd ging het over onze club.
Natuurlijk zijn het die mensen die we moeten bedanken. Want zij hebben de club groot gemaakt. Van Ringen, Nijboer, Kuipers, Nienhuis, van den Berg, Top en vele anderen die voor ons jeugdleden klaar stonden en hun liefde voor Helpman overdroegen.
Als je dan later zelf leider wordt, of plaats neemt in een commissie of bestuur zie je dat het allemaal niet vanzelfsprekend is dat er gevoetbald kan worden. En juist dát maakt mij zo trots op dit 100 jarig bestaan.
We zijn gegroeid van één of twee seniorenteams naar een club die één van de grootste van Groningen is. Bijna 1000 leden groot maar dat is enkel en alleen maar mogelijk als je je gedraagt als Helpernees.
Helpman is een vereniging waar we het met elkaar doen, waar we vrijwilligers eren en het normaal vinden dat je iets voor de club terug doet. Dat zit in ons DNA.
Binnen no-time hadden we het vrijwilligerskorps op de been voor de organisatie en bezetting van het jubileumweekend en iedereen draagt weer zijn of haar steentje bij.
Daar ben ik trots op, op die mensen die het in de huidige tijd mogelijk maken om een kleine Jan of Janette ook hem of haar een geweldige tijd te gunnen bij De Club Voor het Leven. Ik gun hen net zoveel vrienden, warmte en liefde voor Helpman zoals ik dit heb mogen krijgen.
Daarom is het jubileumjaar opgedragen aan de vrijwilligers. Van huishoudelijke dienst tot hoofdbestuur, van teammanager tot degene die de auto naar de uitwedstrijden rijd, ontzettend bedankt voor jullie inzet!
Allemaal van harte gefeliciteerd, we bestaan 100 jaar, geniet ervan en ik tref jullie graag in het feestgedruis aanstaand weekend!
Groet,
Jan van der Lei
Trotse voorzitter van een 100 jarige Club
V.V.Helpman, Club voor het Leven
