Op een dinsdagavond gingen we naar Appingedam. Er gaan heel veel wegen van de Tinq bij ons in de buurt naar Appingedam. We namen allemaal een andere route. Toen we aankwamen, hadden we elkaar veel te vertellen over wat we onderweg hadden meegemaakt.
Op het programma stond de wedstrijd tegen DVC Appingedam JO13-1. Dat is een van de topteams uit de competitie. Het was gaan regenen toen we het veld opliepen. Toen de scheidsrechter een strak paars shirt had aangetrokken en zijn sigaretje had opgerookt, konden we beginnen.
We waren nog maar net begonnen, of het stond alweer 1-0 voor Appingedam. Een speler van hun liep zo door onze verdediging heen en schoot hem erin. We probeerden er wel wat aan te doen, maar het was niet genoeg.
Maar daarna kwamen wij. We hielden de tegenstander steeds goed onder druk, Appingedam ‘kwam niet meer aan voetballen toe’. Dat was ook onze bedoeling, want Appingedam kan goed voetballen. Ze hadden een paar goeie meisjes met paardenstaarten en snelle jongens voorin lopen. Maar die kwamen niet zo vaak meer aan de bal. Onze verdedigers Mathijs, Maud, Roos en Wen hadden alles onder controle.
We kregen kansen. Eerst kleine kansen, en daarna grotere. Na een strakke pass van Marniek ging Bram alleen op de keeper af en passeerde die met een laag schot in de linkerhoek. 1-1. Maar we gingen door. Er zat meer in. Hun keeper tikte een mooie volley van Bram net tegen de lat aan. Appingedam wist niet meer zo goed wat ze moesten doen. Ze speelden een terugspeelbal in de voeten van alweer Bram, die meteen uithaalde maar helaas naast schoot. Hij schoot blind, zei hij achteraf. De keeper kwam eraan, hij moest erg snel beslissen.
In de rust trok de scheidsrechter een nieuw shirt aan. Deze was groen en net zo strak als de vorige. Hij rookte ook weer een sigaretje. Het is hartstikke leuk om scheidsrechter bij zo’n club te zijn. Het is een leuke manier om de mensen te leren kennen. Na afloop zeggen ze tegen je dat je het goed hebt gedaan. Vaak staat er een gehaktbal voor je klaar.
In de tweede helft ging het nog harder regenen. Bij ons waren Fimme en Fabio erin gekomen. We gingen gewoon door met aanvallen. Uit een mooie voorzet van Fimme van rechts kopte Roos de 1-2 binnen. Het was een terechte stand op dat moment. Zouden we dan eindelijk weer punten gaan pakken in de zware Hoofdklasse waarin wij spelen?
Een tijd lang nam de scheidsrechter bijna alle beslissingen in het voordeel van Appingedam. Een tackel op de bal van Wen was een vrije trap, de tegenstander mocht de bal meenemen met de hand en kreeg ook nog een penalty na een schouderduw. Scheidsrechter zijn is moeilijk. Je wilt gewoon gehaktballen blijven eten en leuk met de mensen omgaan. Gelukkig ging de penalty naast.
Maar kort daarna letten wij twee minuutjes niet goed op, en scoorden zij twee keer. 3-2. Nee hè, niet weer, dachten we allemaal. Onze ouders langs de kant ook. Die zaten in de dugout of stonden onder een afdakje. Wij stonden in de regen op het veld. Het werd dus wel weer. We hadden weer driekwart van de wedstrijd goed gespeeld, maar toch verloren. Zo gaat het steeds de laatste wedstrijden.
We namen weer allemaal een andere route terug naar Groningen. Die smalle weg aan de linkerkant van het Eemskanaal is geen aanrader. Tegen negen uur waren we thuis. Voor ons staan er dit seizoen nog vier wedstrijden op het programma. Die gaan we gewoon alle vier vet winnen, wat zullen we nou beleven.
Bert Nijmeijer
Fotograaf: Marike van de Witte
